Nieuws

Details

Gepubliceerd: zondag 17 november 2019

Verhalenavond op 15 november in Marrum

As stiennen prate koene...
Dit was het thema van de tweede verhalenavond in Marrum. Op een bijzondere locatie, herberg Godot aan het Kerkpad. Vroeger de kleuterschool, nu een herberg midden op de terp.

Maar wat zijn verhalen zonder mensen? In de aanloop naar de avond vroegen dorpsgenoten: wat is het eigenlijk precies een verhalenavond, hoe laat begint het, mag je ook zonder verhaal komen? Natuurlijk, want er zijn ook mensen welkom die luisteren en kunnen doorvertellen... ongeveer 75 bezoekers waren erbij. Het was een geweldig mooie avond.

We hoorden hoe Post Plaza in Leeuwarden op het allerlaatste moment van de Duitse vernietiging is gered. Hoe men vroeger op vrijdag op de kar naar Leeuwarden ging. Ooit door P.J. Wierstra opgetekend, nam dit verhaal ons mee in een lange rit vol belevenissen naar de stad. En een korte anekdote volgde  over de “weespleats”, op de boerderij in Westernijtsjerk waar weeskinderen opgroeiden.

We hoorden over de verbouw van vlas in de omgeving van Marrum, met alle plekken waar het vlas werd verwerkt. Veel mensen hadden werk door de vlaswinning. Het is een sterk gewas. Afgelopen zomer werd op een aantal velden opnieuw vlas geteeld in de regio. Vlas bracht ook vertier voor de jeugd. Zij maakten vroeger een soort “propjesschieter” van vlasbolletjes. Dit speelgoed werd meteen door een aantal aanwezigen herkend.

We gingen over op een heel persoonlijk verhaal. Over hoe een huis of gebouw meer kan zijn dan stenen. Hoe je iets opbouwt met veel inspanning en dat door ziekte er zomaar verlies kan zijn. Gebouwen, huizen, stenen....het wordt door iedereen anders beleefd. Het zijn toch maar stenen? Of meer dan stenen....? De herinnering aan wat er was en niet meer is. De herinnering aan alle inspanning die is verricht om iets moois op te bouwen. De herinneringen aan de Gereformeerde kerk, waarvan het gebouw er niet meer is.

Het laatste verhaal ging over de oude kleuterschool en hoe er vroeger met echt weinig middelen werd lesgegeven. Via een familie uit het dorp werd een schaar gegeven, waar de kleuterjuf erg blij mee was. Niet meer voor te stellen in deze tijd... En hoe na de oorlog de kleuterschool tijdelijk moest uitwijken. De kleuters kregen les in een “poatershok” waar normaal aardappelen stonden, bij boerderij Reinalda. De kleuters gingen dan vanuit het dorp aan een lang touw, als een lint lopend naar hun school. Op basis van het verhaal van de juf van weleer, juf Wierstra.

Later werd de kleuterschool een kunstenaarsplek. Hendrik Beekman bouwde er een galerie en bed & breakfast. Nu zijn Ton en Renee de herbergiers van Godot. Zij bouwden de herberg steeds meer uit, toen er na het sluiten van de Groene Oase meer behoefte kwam voor een café in het dorp. Een verbouwing door de biljarters volgde en de bar werd steeds groter. Bedankt voor deze mooie tijd, waar volgend jaar ook een eind aan komt. Op 1 maart wordt het gebouw aan Kerkpad 10 een prachtig woonhuis, maar verliest het dorp deze ontmoetingsplek.

Zo gaat het altijd maar door, stenen, gebouwen, herinneringen aan bijzondere momenten.....

As stiennen prate koene, dan flústerden se: “De kleuterskoalle is net mear, de herberch slút, mar dizze jûn ferjitte we nea wer”.

(Deze bijdrage is ingestuurd door Nathal Prins-Hoogsteen, waarvoor dank.)

Klik hier om foto's gemaakt door Floriske Gerritsma van de verhalenavond te bekijken.

Klik hier voor het verhaal God van Marrum, anekdote over weeshuis Tjallingastate